2 kwietnia przypada Światowy Dzień Świadomości Autyzmu. Niewiele osób zdaje sobie sprawę, że nie jest to zaburzenie, którego należy się obawiać, czy traktować jako tematu tabu.
Terminologia medyczna definiuje spektrum autyzmu jako zaburzenie neurorozwojowe. Osoby, które znajdują się w “spektrum autyzmu” przejawiają szereg rozmaitych problemów społecznych, emocjonalnych i komunikacyjnych. Warto przy tym zaznaczyć, że nie ma dwóch takich samych osób z autyzmem, każda jest inna.
Większość ludzi nie rozumie i odtrąca osoby z autyzmem, co może przyczyniać się do ich głębszego izolowania się. Autystycy mają problemy z podtrzymaniem i prowadzeniem rozmowy, ich barwa głosu jest bowiem często monotonna. Ponadto mają skłonność do powtarzalnych zachowań, są niechętni zmianom i szlifują jedynie wąskie, wybrane dziedziny zainteresowań.
Jeżeli chodzi o czynniki emocjonalne, to osoby w spektrum autyzmu mają wysoką podatność na odczuwanie lęku i stanów depresyjnych. Mają również trudności z wczuciem się w sytuację innego człowieka. Dodatkowo w autyzmie zaburzone jest rozumienie przyczynowo-skutkowe, co wiąże się z trudnościami w dostrzeganiu konsekwencji zachowań swoich czy innych osób.
W terminologii medycznej autyzm nie jest określany jako choroba, a zaburzenie. Nie istnieją terapie ani lekarstwa, które mogą go skutecznie wyleczyć. Można jednak wytrwale pracować nad sobą, co może przyczynić się do spłycenia pewnych objawów i zachowań. W efekcie osoba z autyzmem będzie w stanie lepiej funkcjonować. Osoby z autyzmem mogą ubierać się nietypowo, a wszystko przez nadwrażliwość na bodźce dotykowe. Dla innych mogą wydawać się nierzadko ekscentryczne i dziwaczne. Charakterystyczne dla osób w spektrum jest unikanie kontaktu wzrokowego w czasie rozmowy oraz dosłowne rozumienie komunikatów. Np dziecko wezwane do odpowiedzi przez nauczycielkę, która użyje słów “pod tablicę”, może zostać odczytane przez autystyka jako sygnał do tego, by usiąść na ziemi pod tablicą.
Autystycy są bardzo szczerzy i nie potrafią kłamać. Najczęściej będą mówić wprost rzeczy, które mogą innym sprawiać przykrość. Nie zawahają się powiedzieć komuś, że brzydko wygląda, czy ma nadwagę. Mają przy tym wiele rytuałów, które dają im poczucie bezpieczeństwa. Niektórzy mogą cierpieć z powodu nasilonych objawów, które z czasem przeradzają się w nerwicę obsesyjno-kompulsywną.
Każdy autystyk jest inny, chociaż wiele objawów jest do siebie bardzo podobnych. Takie osoby zmagają się z podobnymi trudnościami, które są jednak zróżnicowane. Niektóre z nich względnie dobrze odnajdują się w społeczeństwie, wtedy mówimy o autyzmie wysokofunkcjonującym, jakim jest Zespół Aspergera, inne natomiast cierpią z powodu głębokiej niepełnosprawności i nieprzystosowania. Będą wtedy zmuszone uczęszczać do specjalnych szkół i placówek.
Czym jest Zespół Aspergera?
Zespół Aspergera jest Całościowym Zaburzeniem Rozwojowym, które mieści się w spektrum autystycznym.
Przejawia się on głównie w trudnościach w kontaktach z otoczeniem. Osoby z tym zaburzeniem mają problemy z przystosowaniem się do nowych zmian. Ponadto mają szczególne, obsesyjne zainteresowania, w których mogą stać się wybitni. U osób z Zespołem Aspergera mogą rozwinąć się inne ponadprzeciętne zdolności, m.in. znakomita pamięć długotrwała, wysokorozwinięta pamięć robocza, a także szczegółowa wiedza z jakiejś dziedziny.
W wieku dojrzewania u takich osób mogą pojawiać się epizody psychotyczne i depresyjne.
Przede wszystkim jednak Zespół Aspergera charakteryzuje się:
– odchyleniem jakościowym od norm w zakresie interakcji społecznych;
– odchyleniem jakościowym od norm w zakresie wzorców komunikacji;
– ograniczonym i stereotypowym repertuarem zainteresowań oraz aktywności
ZOBACZ RÓWNIEŻ: Pomnik Jana Pawła II oblany farbą. Policja szuka sprawcy
źródło: TVP3 / Plejada / Wikipedia
